วันนี้วันแรกที่ลองใช้ โปรแกรม one page per day เพื่อบังคับและฝึกฝนตัวเองให้เขียนทุกวัน อย่างน้อยวันละ หนึ่งหน้ากระดาษ หนึ่งหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า ดูแล้วไม่ใช่น้อย การเริ่มต้นครั้งแรกเป็นอะไรที่ยากเสมอ ๆ จริง ๆ
แต่มันจะยากสักแค่ใหนก็ตามแต่ เราก็ต้องตั้งเป้าให้ทำสำเร็จให้ได้ โดยเวลาที่เริ่มต้นควรเป็นก่อนนอน หรือไม่ก็หลังจากตื่นนอนในตอนเช้า และจะต้องฝึกหัดเขียนในรูปแบบที่ถูกต้อง จะเป็นการฝึกฝนตนเอง เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกมาตั้งสองตัว

หน้ากระดาษที่เหลือเกินครึ่ง ไม่ใช่สิต้องบอกว่าเหลือเกือบเต็ม มันทำให้รู้สึกน่ากลัวจัง
เอ...ทำไมจะต้องไปกลัวมันด้วย
หน้ากระดาษที่ว่างเปล่าก็ไม่ได้มีปาก แต่มีถ้อยคำ
หน้ากระดาษที่ว่างเปล่าก็ไม่ได้มีมือ แต่มีการเคลื่อนที่ของบรรทัด
หน้ากระดาษที่ว่างเปล่า ก็ไม่ได้เป็นตัวแพร่เชื้อโรค แต่เป็นตัวแพร่ ความคิด
หน้ากระดาษที่ว่างเปล่า ก็ไม่อาจทำอันตรายใครได้ แต่ก็ทำให้คนที่อ่านมันรู้สึกเจ็บไปกับถ้อยคำได้